Coachen met paarden: What’s in it for you?

In de afgelopen blogs heb ik je als eerste iets verteld over de rol van paarden in mijn leven en hoe ik mede door hen echt mijn eigen pad ben gaan lopen. Dwars tegen al mijn eigen angsten en adviezen van anderen in besloot ik het roer finaal om te gooien. Ik was veel te jong om te settelen voor iets dat me niet gelukkig maakte, toch? Inmiddels weet ik dan ook allang dat dit geheel klopt en had ik nooit andere keuzes willen maken. Dit gun ik anderen ook en het is mijn missie geworden om dit via mijn werk te mogen uitdragen: Anderen de kans geven te kijken naar datgene wat écht belangrijk is voor hen.

Ik hoor je nu bijna denken: “Leuk verhaal, maar what’s in it for me?”
Exact de reden waarom ik deze reeks blogs begonnen ben: Ik wil je graag meenemen op een reis in de wereld van het coachen met paarden. Want wat kan het voor jou betekenen? Wat ga jij eruit halen als je een sessie of een traject volgt? Wat is het nut van een sessie met paarden tegenover een sessie zonder paarden? Voor mij mag dit dan gesneden koek zijn, als je op deze link geklikt hebt, zijn dit wellicht precies de antwoorden waar je naar op zoek bent. En die geef ik je heel graag!

Wat kan het voor jou betekenen?
Als mens maken we in ons leven heel veel mee. In de maatschappij van alledag, maar we dragen ook ervaringen bij ons uit het verleden die (onbewust) nog veel effect op ons huidige functioneren hebben. Voel je je bijvoorbeeld regelmatig gehaast, gestressed, uit contact met je gevoel, niet goed genoeg of ervaar je juist dat je niet datgene uit je leven haalt dat je graag zou willen? Een sessie met paarden kan jou antwoorden geven over wat wél of nog beter voor je werkt. Ook als je het antwoord op deze vragen niet weet, is dat geen probleem. Ik ontmoet namelijk ook veel klanten die graag ‘open’ een sessie in willen gaan. Ze hebben eigenlijk geen directe hulpvraag, maar zijn wel heel benieuwd naar wat een ontmoeting met het paard ze brengen zal. In ons leven ontwikkelen we ons namelijk altijd door, dat stopt niet als je ‘30-something’ bent. Zelfontwikkeling gaat door tot je laatste dag. Is dat niet een prachtig iets? Dat je iedere dag kunt bouwen aan een meer ontwikkelde versie van jezelf? Niet één die beter is dan die van gisteren, maar een versie die nog meer geleerd heeft, nog meer weet en daardoor het pad kan lopen dat je graag zou willen lopen. Omdat we in de sessies oplossingsgericht werken, ben jij zelf altijd degene die je eigen antwoorden gaat formuleren op jouw vragen. Want een goede coach vertelt jou niet wat je moet zien, maar wel waar je naar mag kijken. En juist dat geeft jou kracht en zelfvertrouwen, want jij mooi persoon, jij draagt alle antwoorden al in jezelf!

Wat haal jij eruit als je een sessie of traject volgt?
Je kan je voorstellen dat wanneer je een eenmalige sessie volgt, er heel veel aan bod komt. Van alles dat nog niet helder voor je was komt aan de oppervlakte door het contact met het paard. Je kan dan denken aan onbewuste thema’s, relaties en/of gebeurtenissen uit je leven. Soms kan één sessie voldoende zijn om al jouw vragen of ontwikkelstukken te shiften en verandering aan te brengen. In andere gevallen is het fijn om in een aantal opvolgende sessies te kijken naar jouw thema(‘s) en hier steeds verder in te kunnen duiken. Steeds een laagje dieper afpellen. Zo kan jij verder gaan en betekenisvolle stappen zetten op jouw pad. Het verschil hier in is heel persoonlijk: de ene persoon kan zelf verder met alles (en geloof me, dat kan heel veel zijn!) dat uit één sessie naar voren komt en de andere persoon vindt het prettiger om in een traject samen met het paard steeds meer stukjes van de puzzel te leggen. Dit is per vraag en persoon afhankelijk en beide vormen zijn helemaal prima! Het gaat ten slotte om jouw pad en niet dat van een ander.

Wat is het nut van een sessie met paarden tegenover een sessie zonder paarden?
Regelmatig krijg ik de vraag of je ervaring met paarden moet hebben om aan een sessie deel te mogen nemen. Het antwoord is nee. Je hoeft zeker geen ervaring met paarden te hebben om een geweldige sessie te ervaren. We werken altijd vanaf de grond en we werken met lichaamstaal en energie. Omdat het paard zo’n sensitief wezen is, kan hij haarfijn afstemmen op jou en jou daardoor razendsnel naar jouw ontwikkelpunten brengen. Nog veel beter en sneller dan een mens dat kan, nog veel beter dan ik. Wacht even, zei ik dat nou echt? Ja, dat zei ik echt. Paarden zijn namelijk veel betere coaches dan wij mensen dat zijn. Waar wij ons als mens nog weleens kunnen vergissen in een zelfverzekerde houding, een indrukwekkend CV of prachtige kleding en een dikke auto (‘Zo, die heeft het voor elkaar!’), prikt een paard daar direct dwars doorheen. Een paard gaat niet af op wat jij vertelt met je woorden, een paard gaat af op wat jij vertelt met je lichaamstaal, energie, spierspanning en zelfs je ademhaling en hartslag. Bijzonder he? Spannend ook wel voor sommigen, om een ander wezen te ontmoeten dat ze door en door lijkt te kennen zonder dat ze je ooit eerder gezien hebben. Toch is het precies wat er keer op keer, in iedere sessie weer, gebeurt. Dit maakt de coaching feilloos, oordeelloos, eerlijk en razendsnel. Het is dan ook goed mogelijk dat jij na één sessie alle antwoorden hebt gevonden die je nodig hebt om weer verder te kunnen. Een nog bijkomend voordeel van werken met paarden is dat je door hun leefomgeving ook direct met beide benen midden in de natuur staat. Even helemaal uit je comfortzone van het stedelijke leven, terug met je voeten in de wei of het zand. De heerlijke rust ervaren van de ruisende bladeren in de bomen, het hoge gras en de overvliegende vogels. Alles is met elkaar verbonden en doet mee, resoneert met jou en het paard. Terug naar de natuur, terug naar jezelf. Is dat niet precies waar je naar op zoek bent?

Dus, wat haal jij uit een sessie coachen met paarden? Je zou jezelf ook kunnen vragen: wat haal ik eruit om mezelf beter te leren kennen? Wat haal ik eruit om eindelijk met mijn thema’s aan de slag te gaan die er nu voor zorgen dat ik niet mijn ware droom leef? Wat haal ik eruit als ik mezelf ontwikkel; écht next level ga? Als jouw antwoord op een van die vragen schouderophalend ‘niet zoveel’ is, dan is een sessie met paarden geen match voor jou. Voel je je juist wel aangetrokken, benieuwd en/of nieuwsgierig met wat gezonde spanning? Je bent zo welkom!

In de komende reeks blogs die zullen volgen zal ik steeds een bepaald thema of topic gaan belichten wat bij uitstek geschikt is om uit te coachen (spoiler alert: dat zijn ze allemaal). Mocht je graag eerder willen weten of jouw coachvraag geschikt is voor een sessie, traject of VIP-day bij Paardenontmoeting? Neem gerust contact op of plan een vrijblijvende intakecall in, dat vind ik super leuk!

Mijn eigen reis: deel II

Regelmatig hoor ik: “Wauw, Wiek, jij durft dat maar mooi even. Je eigen bedrijf, dat zou ik niet kunnen!” Ondanks dat dat een mooi compliment is, is dat zeker niet helemaal waar. Als je mij zes jaar geleden verteld had dat ik nu al vier jaar mijn eigen onderneming zou runnen, had ik je hard uitgelachen. Ondernemen zit niet bij mij in de familie en ik vond het vooral allemaal erg risicovol en eng klinken van tevoren. Desondanks sta ik hier nu toch. Omdat ik een droom had en simpelweg niet anders meer kon. Vandaag kwam ik ‘toevallig’ langs een oude notitie van augustus 2017 in mijn telefoon. Hij is echt heel persoonlijk, maar omdat ik hoop dat hij misschien iemand kan inspireren die nu zijn of haar droom niet durft te volgen, wilde ik hem toch delen. Juist omdat wat van de buitenkant zo makkelijk kan lijken, eigenlijk helemaal niet zo hoeft te zijn…

In januari 2016 begon ik mijn eigen bedrijf Paardenontmoeting, terwijl ik nog in deeltijd bleef werken bij mijn werkgever als psycholoog in de specialistische geestelijke gezondheidszorg. Drie dagen werkte ik voor die praktijk en twee dagen werkte ik voor Paardenontmoeting. Ik was zo ontzettend trots op mezelf dat ik deze stappen gezet had. Nu had ik én de zekerheid van een vast contract én mijn droom. Mooier kon het niet, toch? Niets was minder waar, want mijn zelfontwikkeling ging door en wilde meer. In de zomer van 2017 ging ik op vakantie en die was fantastisch tot ik na een week opeens overvallen werd door huilbuien omdat ik niet terug wilde naar mijn werk in loondienst. Daar schreef ik toen het volgende over in mijn telefoon:

“Het is 7:10 uur, ik kijk naast me op het nachtkastje en zie een stapel verfrommelde zakdoeken liggen. Verfrommeld door tranen en frustraties. Ik voel me onrustig en eigenlijk gewoon ronduit rot. Waarom doet je passie volgen pijn en waarom voelt het eerder alsof ik angsten aan het ontwikkelen ben dan op het punt sta weer een geweldig goede doorbraak in mijn leven te beleven? 

Passie doet blijkbaar pijn, dit weet ik door eerdere ervaringen in mijn reis maar ik heb er blijkbaar weinig écht van opgeslagen. Of heeft dat iets te maken met dat je erge pijn vergeet, zoals die van een bevalling? Zodat je nooit te bang bent om iets opnieuw te doen? 

Dat laatste klopt al niet want ik schijt in mijn broek en het vreet me op van binnen. Het is als een boemerang die steeds opnieuw terugkomt: Vang me nou! Maar ik durf hem niet te vangen en ik weet niet waarom. Ik weet het eigenlijk wel; ik ben bang om te falen. Wat als ik hem vang, ik ben daar waar ik wil zijn en het valt tegen? Wat als het me niet lukt en ik al mijn zekerheid, waar ik zo hard voor gewerkt en gestreden heb, in de prullenbak heb gesmeten alsof het niks is? 

Ik kan zo tien tegenargumenten bedenken  waarom dit níet waar is, maar mijn weegschaal wil toch angst laten winnen. Angst voor het onbekende, want ik ben ook maar een gewoontediertje. Hoe apart ik blijkbaar ook ben volgens mijn omgeving. Om de een of andere reden kan ik niet kiezen voor het gangbare, heb ik wilde dromen die zich uiten  als ontembare gedachten en me een rusteloos hoofd geven. 

Net zoals vannacht. Ik lig in een mooi hotelbed op een geweldige vakantie met de liefde van mijn leven. Een paar dagen was ik ein-de-lijk in rust. Na een jaar vol onrust. En toen was daar die boemerang weer. Die boemerang die zei dat ik volledig voor mijn passie moest gaan. Hij vloog keihard tegen mijn hoofd omdat ik hem nog steeds niet durfde te vangen. 

Au.


Mijn hoofd voelt diffuus en van binnen schreeuwt een stem. “Je weet wat je moet doen Wiek. Waarom ben je zo bang? Durf nou! Kom op! Je wilt dit al zo lang.. Het universum test je.”

*BONK*

Even duurt het voordat ik besef wat er aan de hand is. Eerst denk ik nog dat het de schoonmaakster is. Wat? Ik heb het ‘It’s time for two’-bordje toch aan de klink gehangen? 

*Fladderfladderfrrrt*

Oh shit! Een zwaluw! Die zie ik de afgelopen week steeds al vliegen, er moet er een tegen het raam geknald zijn. Ik ga uit bed zoals ik vannacht al veertien keer gedaan heb uit pure wanhoop en kijk langs het gordijn. Daar zit hij. Of zij. Een klein hoopje vogel. Toevallig las ik pas op Facebook dat zwaluwen niet op kunnen stijgen vanaf de grond, dat ze zich moeten laten vallen om te kunnen vliegen. Hij of zij kan het balkon niet meer af door de hoge glazen reling, het fladdert op en neer tegen het glas zonder te snappen waarom het niet meer vliegen kan. Ergens begrijp ik niet dat zo’n klein vogeltje zo’n harde klap overleefd heeft. Vlug pak ik mijn badjas en ga het balkon op. Ik pak de zwaluw op in mijn handen en houd hem over de reling. Hij laat zich vallen.. en snel vliegt hij weg, terug richting de zee. Terug naar de rest.

Als ik opkijk zie ik dat er wel honderd zwaluwen iin de lucht zijn nu. Wauw.. Ik sta minutenlang vol geluk met open mond te kijken terwijl de zin: ‘Hilf mir fliegen’ door mijn hoofd schiet. Wat raar. Die zin is sinds mijn aankomst in dit hotel al meerdere malen door mijn hoofd geschoten. Ik snapte niet waarom en ik heb niets met Duits. En nu sta ik hier, en help ik dit vogeltje vliegen net nadat ik letterlijk in mijn telefoon typ: ‘Het universum test je.’ 

Dankjewel lieve zwaluw, als dit geen teken is..”

Dit teruglezen voelt nog steeds een soort van magisch. Het was dan ook op deze dag, 17 augustus 2017, dat ik besloot dat ik mijn zekerheid de deur uit zou doen. Ik zou mezelf laten vallen, een duik in het diepe nemen. In het onbekende, in onzekerheid. Ik wilde honderd procent kunnen gaan voor mijn bedrijf. Dat bestond al anderhalf jaar, maar ik kon niet mijn alles geven. Je zou denken dat ik inmiddels al heel wat hordes genomen had om daar, op dat punt, te komen. Dat was ook zeker zo, maar toch voelde deze keuze opnieuw doodeng. Toch heb ik het gedaan, direct de eerste werkdag na de vakantie heb ik mijn ontslag ingediend bij mijn werkgever en ik heb nooit meer achterom gekeken.

Waarom deel ik dit? Omdat ik hoop dat het iemand bereiken zal, die naar anderen kijkt en denkt: “Ik zou willen dat ik zou kunnen wat zij kunnen. Ik zou willen dat ik zou durven wat zij durven.” Stop met jezelf klein te houden en niet te gaan voor je droom. Want ondanks dat het eng is, zal het je ook tot grote hoogten brengen. Het brengt je zelfontwikkeling, geluk, groei, en nog zoveel meer.

Ben niet langer bang om te vallen; kijk uit naar het vliegen.